Ik ben een Larper

Ik zeg het hardop, ik ben een larper. Als lezer zal je je nu misschien wel afvragen wat dat nou toch is. Larp is een afkorting van Live Action Role Playing. Het is een rollenspel waaraan spelers tegelijkertijd in een verhaal spelen. De spelers zijn allemaal bij het verhaal betrokken en er is van te voren niets vastgelegd. Er is wel een verhaallijn en richtlijnen waar iedereen zich aan moet houden. Elke speler heeft een personage verzonnen en speelt daarmee het spel. Spelers reageren op wat er gebeurd waarbij bijna alles geïmproviseerd wordt. De setting van een larp verhaal kan zich op verschillende gebieden afspelen: Middeleeuws, fantasy, science fiction, noem maar op. Bij larp komt zoveel bij kijken. Kostuums moeten gemaakt worden, karakters verzonnen, achtergrondverhalen moeten verzonnen worden, rituelen voorbereid, wapens uitgezocht enz. enz.
Je gaat niet zomaar larpen, je gaat voorbereid larpen. Je kan elk personage spelen dat je wilt zolang het maar in de setting past. Je kan een magiër spelen, een heks, een sluipmoordenaar, een strijder, een priester of priesteres, een struikrover, een alchemist of een inquisiteur. De mogelijkheden zijn onbeperkt. Ieder karakter heeft ook zijn vaardigheden, van tweehandige vechtersbazen tot priesters en magiërs met de bijbehorende krachten en spreuken. Zoals ik al eerder zei de mogelijkheden zijn onbeperkt.

Nou vragen jullie je af waarom ik dit uitleg. Voor de larpers tussen mijn vrienden is dit gesneden koek, voor een aantal mensen om mij heen is dit een vreemde wereld waar ze zich niets bij kunnen voorstellen. Een wereld waarvan ik al eerder gehoord heb dat ik daar niet tussen pas volgens hun. Heel veel mensen hebben een vervormd of verkeerd beeld van larp of van een larper maar wat is een larper nou toch dan?
Wat is nou een prototype larper en waarom zou ik daar niet tussen passen dan?




Het beeld wat er van een larper heerst, is niet aan mij om dat hier uit te gaan leggen want ik denk dat iedereen wel zo hun eigen ideeën en voorstellingen van hebben.
Ik kan je wel vertellen wat een larper voor mij is.

Een larper is voor mij een persoon met een onmetelijke gevoel voor fantasie. Een persoon die zich zo kan inleven in een ander dat hij kan voelen wat de ander zou voelen in zo’n situatie kortom iemand met een gigantisch empatisch vermogen. Een larper is voor mij iemand die inventief is en in staat is om problemen op te lossen immers er zijn genoeg raadsels in het spel die opgelost moeten worden en daarvoor moet je inventief zijn. Een larper is een artiest, iemand die creatief is en met heel weinig heel veel kan creëren. Creaties die uit een heldere en vindingrijk brein komen. Een larper is een nieuwsgierige persoon die op zoek gaat naar antwoorden, naar kennis en naar de betekenis van zaken en dingen waar de gemiddelde persoon niet over nadenkt. Een larper is een bewust persoon die op de hoogte is van zijn eigen mogelijkheden en onmogelijkheden. In spel heb je dat namelijk ook je moet je mogelijkheden gebruiken om verder te komen in het spel of om ervoor te zorgen dat je karakter overleefd.
Een larper is taalgevoelig en verbaal uitstekend in staat om zich verstaanbaar te maken en duidelijke taal te kunnen spreken. Een larper is sensitief wat betreft de non-verbale signalen van anderen en gevoelens van anderen hierbij komt het empatisch vermogen heel goed van pas. Een larper is verder ook leergierig, politiek gevoelig, sportief, seksueel, cultureel gevoelig. Alhoewel dit laatste nieuw was voor de meeste verenigingen waar ik de laatste tijd bij ben gaan larpen. In ieder geval ben ik meestal de enige van een etnische minderheid die daar loopt en larpt. Dus larp is ook multicultureel.

Als ik zo terug lees wat voor mij een larper is dan lijkt het toch ook echt een gewoon mens met zijn mogelijkheden en onmogelijkheden. Zijn zorgen in het leven en problematiek die erbij komt kijken. Een larper is net een gewoon mens van vlees en bloed. Een larper kan je buurman of buurvrouw zijn zonder dat je weet dat deze een larper is. Helaas wordt er nog gek opgekeken als je zegt dat je een larper bent. Larpers zetten het niet op hun facebook of op hun c.v. want de angst bestaat dat je toekomstige werkgever jou als een rariteit beschouwd omdat je een larper bent en daardoor je kans op die mooie baan door je neus boort. De angst dat mensen je anders gaan behandelen als ze weten dat je een larper bent. Dat is ook realiteit, helaas.
Larpers kom nou gewoon uit die larp kast en laat zien wie je bent. Laat horen dat je er gewoon ook mag wezen en alle recht heb om je hobby uit te voeren. De een betaald heel veel geld voor een seizoenkaart voor voetbal of aan een auto die steeds meer en meer opgepimpt wordt en de ander……die larpt. Ik ga nu ook niet beweren dat het een goedkope hobby is maar het is een hobby net zoals alle anderen. Wij slopen niks……..ja alleen de vijanden maar dan met latex wapens. In spel jaag je ze op en uit spel drinken we gezellig een biertje samen.
Ik ben een larper en ben allang uit de larp kast gekomen. Ik schaam me er niet voor en ben er trots op dat ik kan zeggen dat ik een larper ben.
Ik hou van mijn hobby. Het is niet alleen een hobby maar het is een lifestyle, een way of live. Alle larpers vinden elkaar en komen elkaar tegen op de verschillende evenementen. We herkennen elkaar en voelen ons harmonieus en verbonden met elkaar. Net zoals motorrijders die elkaar niet kennen elkaar groeten, zo zijn wij larpers ook met elkaar. Een verbondenheid teweeg gebracht door onze hobby. Was de wereld maar een groot larp evenement dan zou oorlog alleen bestaan uit vechten met latex wapens in spel en uit spel drinken we een biertje samen en bespreken we het plot van het verhaal. We vertellen elkaar sterke verhalen over hoe we de ander afgetroefd hebben om vervolgens in spel vreselijk te gaan meta gamen.

Larpers komen in allerlei pluimage. We hebben leraren, studenten, managers, huisvrouwen, scholieren, wetenschappers, politieagenten, zwemleraren, accountants en noem maar op die in hun vrije weekenden als magiër, priester of ridder rondlopen en hun fantasie de vrije loop laten. Een weekend ontstressen en samenzijn met eensgezinden en je heerlijk wanen in een fantasiewereld zonder zorgen met de wetenschap dat alle in spel vijandigheden of mysteries en puzzels opgelost zijn en dat je met een voldaan gevoel naar huis gaat na het weekend. Je kan er weer tegenaan tot het volgende evenement.

Ik hoop jullie een beter beeld gegeven te hebben van mijn leven als een larper, mijn ideeën als een larper en bovenal mij hobby van een larper. Ik zeg het hardop: “ICH BIN EIN LARPER”

LMFAO zong een nummer I’m sexy and I know it en deze ga ik gebruiken in de context van deze blog
I’M A LARPER AND i KNOW IT.


All the world's a stage,
And all the men and women merely players:
They have their exits and their entrances (William Shakespeare)

Bedankt weer voor het lezen…jullie enige eigen schrijvende Antilliaan.

Het leven is……………………

Ik kwam toevallig vandaag een tegeltje op internet tegen. Jullie kennen dat wel die tegeltjes waar er allerlei wijsheden op staan. Op dit tegeltje stond het volgende:

“Het leven is hard en bonkig….maar zo mooi…”

Ik vond het een super uitspraak, ik heb even gezocht maar kon niet vinden wie dit verzonnen of geschreven heeft in eerste instantie maar dat moet wel iemand geweest zijn die nagedacht heeft over de dingen in het leven. De dingen in het leven die er toe doen en de dingen in het leven waar je bij stil zou moeten staan. Dit zijn vaak de dingen waar wij met z’n allen nooit bij stilstaan volgens mij. De dingen die wij vaak als vanzelfsprekend beschouwen.
Hoe wij het leven invullen is voor een ieder natuurlijk afhankelijk van hoe hij/zij in het leven staat, wat hij/zij meegemaakt heeft, waar hij/zij in het leven naartoe gaat en wat er op zijn/haar pad komt.
Hebben wij daar invloed op? Een nee en een ja is wel op zijn plaats hier denk ik.
Jaren geleden had ik een andere kijk op het leven. Toen ik 18 was dacht ik dat ik de wereld aan kon. Ik had zo een ontzettende last van het superman syndroom. Niemand kon mij wat maken, de wereld lag aan mijn voeten en ik kon doen wat ik wilde…ik kon de wereldbol of vertrappen of ophouden of omhoog schoppen….dat maakte niks uit want ik was sterk, onvermoeibaar, flexibel, veerkrachtig, liefdevol, erotisch, pornografisch, speels en noem ze maar op. Naarmate de jaren vorderden werd ik wat rustiger niet omdat ik dat wilde maar omdat mijn leven, wel of niet bewust, een bepaalde kant op ging. Trouwen en kinderen krijgen en verantwoordelijkheden krijgen. Verantwoordelijkheden waar ik niet op gerekend had en waar niemand mij van te voren voor gewaarschuwd had dat het zou komen. De meeste mensen met kinderen weten misschien wel waar ik het over heb. De verantwoordelijkheden die erbij kwamen kijken overvielen mij. Ik vond het allemaal heel overweldigend echter ik besefte mij dat ik nu een voorbeeld zou moeten zijn voor de tere kinderzieltjes die ik ter wereld heb helpen brengen. Zo dat is nogal wat. Je krijgt er namelijk geen handleiding bij of een gebruiksaanwijzing of een “meest gestelde vragen” hoofdstuk. Iedereen die toen tegen mij zei: “wacht maar het ergste komt nog” die lachte ik stilletjes uit want dat zou mij niet gebeuren want ik zou het wel even fixen. Een restant van mijn prehistorische superman syndroom. Toch ontstonden er vragen voor mij maar geen antwoorden.

In de loop der jaren ontdekte ik vele antwoorden maar elk nieuw antwoord riep alweer een andere vraag op. Het leven ging hard. Ik dacht dat ik toen het bonkige ervan ervaren had. Het tegendeel was echter waar het bonkige moest nog komen.
Ik zit nu in een fase in mijn leven waar ik nu toch het bonkige van het leven ervaar. Dit bonkige is echt bonkig kan ik je wel vertellen. Ik wil helemaal niet zielig doen of wat dan ook maar soms kan het leven zo zwaar zijn. Dingen gebeuren in het leven waar je geen invloed op hebt en helemaal buiten je cirkel van invloed vallen. Je wilt er zo graag grip op krijgen en vooral grip op houden dat het frustraties en verdriet en boosheid opleveren. Herkennen jullie dat gevoel als je op het strand bent en een handvol zand in je handen pakt dat het door je vingers glipt en zo weer op de grond valt? Je probeert dan wanhopig zoveel mogelijk zand in je handen te houden. Je voelt dat ondanks je pogingen het zand toch door je vingers glipt. Je probeert het nog een keer en nog een keer en steeds met hetzelfde resultaat. Je tactieken veranderen maar steeds met zelfde resultaat. Hoe vaker het mislukt hoe frustrerender het wordt, hoe bozer en hoe meer teleurgesteld je in het leven wordt. Het doet niet wat jij wil er zijn andere krachten aan het werk. Krachten waar je wederom geen invloed op hebt maar wel graag zou willen hebben.
Mijn leven maakte en maakt een golfbeweging. Het gaat van hard naar bonkig en naar mooi. Het wisselt elkaar in snel tempo af.
Ik zit op dit moment in een bonkige periode maar ik blijf positief, althans dat wil ik graag blijven. Dat laatste is hard werken maar wel de moeite waard want weet je……dát maakt het leven ZO MOOI.
Wat is het leven voor jou? Wat haal jij eruit? Wat maakt het voor jou hard en bonkig en wat maakt het voor jou zo mooi?

Bedankt weer voor het leven en reageer naar hartenlust.

Jullie bonkige schrijvende, eeuwig studerende Antilliaan.

Procrastinatie ( Ik bedenk later wel een titel)

Het is een tijd geleden dat ik weer eens geblogd heb. Ik heb van sommigen gehoord dat ze erop hebben zitten wachten en wanneer ik weer eens wat zou schrijven. Ik kan je wel uitleggen waarom het zo lang geduurd heeft voordat ik weer eens wat schreef.
Ik heb een nogal druk leven. De afgelopen jaren of vooral afgelopen jaar is een turbulente jaar geweest voor mij en mijn gezin. Ik ga er niet over uitweiden want dat is niet de reden dat ik weer eens ga bloggen.
Zoals de meesten al weten is dat ik aan het studeren ben. Pfffff het is best heftig om een studie te doen naast een fulltime baan, een gezin en ook nog proberen om een sociaal leven op na te houden en ook nog een leuke hobby. Ja, mijn hobby, wat de meesten wereld vreemd vinden, of niet passend bij mij of wel. Mijn hobby waar iedereen vragen over heeft en die stellen alsof ze eigenlijk zelf graag mee zouden willen doen alleen niet durven te doen omdat ze mogelijk bang zijn wat anderen er wel niet van vinden.

Ik ga het maar even hebben over mijn opleiding. Ik doe een opleiding toegepaste psychologie. Het enige is dat ik af en toe zelf vergeet om de geleerde psychologische tactieken op mezelf toe te passen. Psychologie gaat onder andere over gedrag en over beïnvloeden van gedrag. Genoeg theorieën erover, theorie van gepland gedrag, conditioneren, ASE-model en zo zijn er nog wat meer te noemen. De reden waarom ik dit noem is omdat ik de laatste tijd een beetje last heb van een motivatie dip. Ik zit nu in jaar 3 en moet niet zo lang meer echter de motivatie is tot een minimum gedaald. Ik weet niet waar dit door komt maar als je het woord procrastinatie oftewel uitstelgedrag in het woordenboek zoekt dan zie je mijn foto ernaast staan denk ik. Mijn gezichtsuitdrukking zal dan ook een van de basisemoties tonen of een andere welke nog niet verzonnen is.

Het is al zo erg dat ik steeds redenen zoek om maar niet aan de dingen te beginnen waar ik wel aan zou moeten beginnen. Zoals bijvoorbeeld deze blog schrijven. In de tijd dat ik dit doe had ik toch wel een wetenschappelijk artikel kunnen analyseren, of een interview kunnen uitwerken en analyseren of mijn SPSS data kunnen analyseren en mooie grafieken en goedlopende zinnen van kunnen maken. Tsja dat is denk ik toch ook een stukje uitstelgedrag. Ik weet dat ik het moet doen maar toch doe ik het niet. Is het een kwestie van motivatie of is het een kwestie van luiheid? Op dit moment weet ik niet wat het is maar ik voel het wel. De druk dat ik iets moet doen is er maar de zin om iets te doen is er niet. Ik denk of ik weet wel zeker dat een of andere psycholoog daar vast een artikel over heeft geschreven, of een onderzoek over gedaan heeft en een of andere theorie over gevormd heeft. Ik wil het eigenlijk wel weten of deze bestaat maar ja dat betekend dat ik dus een wetenschappelijk artikel moet gaan lezen, analyseren en verwerken in mijn eigen gedrag. Dat klinkt mij iets te veel als anti-procrastinatie. (Is dat wel een woord?)





De eerste twee jaar was ik fanatiek met mijn studie. Het eerst jaar moest mijn propedeuse per se in een jaar gehaald worden, wat ik overigens wel gedaan heb. Ik had nergens meer tijd voor eigenlijk maar deed er wel wat naast maar alle andere tijd was bedoeld om te studeren. In het tweede jaar werd het thuis wat lastiger dus de studie ook. Ik heb toch de meeste vakken gehaald en mist maar een paar puntjes van het tweede jaar. Ik was toen ook fanatiek maar wel minder dan het eerste jaar. Ik zit nu in jaar drie en het is nog minder. Een reclame slogan dat zegt: “Behaalde resultaten in het verleden bieden geen garantie voor de toekomst” is volgens mij niet geheel toepasbaar meer voor mij nu. De behaalde resultaten in het verleden waren goed. De behaalde resultaten in het eerste kwartaal van het derde jaar zijn ook goed. Het tweede kwartaal……..tsja…..dat ga ik maar uitstellen. Ik lever nu niets in en wacht tot mijn gemoedstoestand weer wat rustiger is. Mijn stress wat minder en mijn enthousiasme groter en mijn procrastinatie-gevoel minder.

Dit laatste heb ik laatst besloten en weet je wat? Mijn stress is ineens minder, mijn gemoedstoestand ook wat rustiger. Ik heb zelfs mezelf wel weer toegestaan om na een jaar weer eens te gamen…..en wat was dat heerlijk ontspannend. Ja, ontspannend nadat de controller van de PlayStation 3 een paar keer door de kamer vloog, maar verder heel ontspannend hoor dat gamen. Ik heb mijn spel uitgespeeld…….ik heb weer energie dus ik ga toch maar weer verder met de analyse van SPSS, analyse van de wetenschappelijke artikelen, psychometrische instrumenten, assessment center, onderzoeksvaardigheden, praktijk signaleren, analyseren en beoordelen en organisatiediagnostiek.
Als ik bovenstaande teruglees lijkt het toch wel dat ik de geleerde theorieën op mezelf toegepast heb…..hmm misschien ben ik aan het eind van volgend schooljaar toch echt een toegepast psycholoog.



Wat beeldhouwwerk is voor een stuk marmer, dat is onderwijs voor de menselijke ziel.
Joseph Addison


Tot ziens en tot blogs
Jullie eeuwige studerende schrijvende Antilliaan.