Ik heb een nogal druk leven. De afgelopen jaren of vooral afgelopen jaar is een turbulente jaar geweest voor mij en mijn gezin. Ik ga er niet over uitweiden want dat is niet de reden dat ik weer eens ga bloggen.
Zoals de meesten al weten is dat ik aan het studeren ben. Pfffff het is best heftig om een studie te doen naast een fulltime baan, een gezin en ook nog proberen om een sociaal leven op na te houden en ook nog een leuke hobby. Ja, mijn hobby, wat de meesten wereld vreemd vinden, of niet passend bij mij of wel. Mijn hobby waar iedereen vragen over heeft en die stellen alsof ze eigenlijk zelf graag mee zouden willen doen alleen niet durven te doen omdat ze mogelijk bang zijn wat anderen er wel niet van vinden.
Ik ga het maar even hebben over mijn opleiding. Ik doe een opleiding toegepaste psychologie. Het enige is dat ik af en toe zelf vergeet om de geleerde psychologische tactieken op mezelf toe te passen. Psychologie gaat onder andere over gedrag en over beïnvloeden van gedrag. Genoeg theorieën erover, theorie van gepland gedrag, conditioneren, ASE-model en zo zijn er nog wat meer te noemen. De reden waarom ik dit noem is omdat ik de laatste tijd een beetje last heb van een motivatie dip. Ik zit nu in jaar 3 en moet niet zo lang meer echter de motivatie is tot een minimum gedaald. Ik weet niet waar dit door komt maar als je het woord procrastinatie oftewel uitstelgedrag in het woordenboek zoekt dan zie je mijn foto ernaast staan denk ik. Mijn gezichtsuitdrukking zal dan ook een van de basisemoties tonen of een andere welke nog niet verzonnen is.
Het is al zo erg dat ik steeds redenen zoek om maar niet aan de dingen te beginnen waar ik wel aan zou moeten beginnen. Zoals bijvoorbeeld deze blog schrijven. In de tijd dat ik dit doe had ik toch wel een wetenschappelijk artikel kunnen analyseren, of een interview kunnen uitwerken en analyseren of mijn SPSS data kunnen analyseren en mooie grafieken en goedlopende zinnen van kunnen maken. Tsja dat is denk ik toch ook een stukje uitstelgedrag. Ik weet dat ik het moet doen maar toch doe ik het niet. Is het een kwestie van motivatie of is het een kwestie van luiheid? Op dit moment weet ik niet wat het is maar ik voel het wel. De druk dat ik iets moet doen is er maar de zin om iets te doen is er niet. Ik denk of ik weet wel zeker dat een of andere psycholoog daar vast een artikel over heeft geschreven, of een onderzoek over gedaan heeft en een of andere theorie over gevormd heeft. Ik wil het eigenlijk wel weten of deze bestaat maar ja dat betekend dat ik dus een wetenschappelijk artikel moet gaan lezen, analyseren en verwerken in mijn eigen gedrag. Dat klinkt mij iets te veel als anti-procrastinatie. (Is dat wel een woord?)
.jpg)
De eerste twee jaar was ik fanatiek met mijn studie. Het eerst jaar moest mijn propedeuse per se in een jaar gehaald worden, wat ik overigens wel gedaan heb. Ik had nergens meer tijd voor eigenlijk maar deed er wel wat naast maar alle andere tijd was bedoeld om te studeren. In het tweede jaar werd het thuis wat lastiger dus de studie ook. Ik heb toch de meeste vakken gehaald en mist maar een paar puntjes van het tweede jaar. Ik was toen ook fanatiek maar wel minder dan het eerste jaar. Ik zit nu in jaar drie en het is nog minder. Een reclame slogan dat zegt: “Behaalde resultaten in het verleden bieden geen garantie voor de toekomst” is volgens mij niet geheel toepasbaar meer voor mij nu. De behaalde resultaten in het verleden waren goed. De behaalde resultaten in het eerste kwartaal van het derde jaar zijn ook goed. Het tweede kwartaal……..tsja…..dat ga ik maar uitstellen. Ik lever nu niets in en wacht tot mijn gemoedstoestand weer wat rustiger is. Mijn stress wat minder en mijn enthousiasme groter en mijn procrastinatie-gevoel minder.
Dit laatste heb ik laatst besloten en weet je wat? Mijn stress is ineens minder, mijn gemoedstoestand ook wat rustiger. Ik heb zelfs mezelf wel weer toegestaan om na een jaar weer eens te gamen…..en wat was dat heerlijk ontspannend. Ja, ontspannend nadat de controller van de PlayStation 3 een paar keer door de kamer vloog, maar verder heel ontspannend hoor dat gamen. Ik heb mijn spel uitgespeeld…….ik heb weer energie dus ik ga toch maar weer verder met de analyse van SPSS, analyse van de wetenschappelijke artikelen, psychometrische instrumenten, assessment center, onderzoeksvaardigheden, praktijk signaleren, analyseren en beoordelen en organisatiediagnostiek.
Als ik bovenstaande teruglees lijkt het toch wel dat ik de geleerde theorieën op mezelf toegepast heb…..hmm misschien ben ik aan het eind van volgend schooljaar toch echt een toegepast psycholoog.
Wat beeldhouwwerk is voor een stuk marmer, dat is onderwijs voor de menselijke ziel.
Joseph Addison
Tot ziens en tot blogs
Jullie eeuwige studerende schrijvende Antilliaan.
