Het leven is……………………

Ik kwam toevallig vandaag een tegeltje op internet tegen. Jullie kennen dat wel die tegeltjes waar er allerlei wijsheden op staan. Op dit tegeltje stond het volgende:

“Het leven is hard en bonkig….maar zo mooi…”

Ik vond het een super uitspraak, ik heb even gezocht maar kon niet vinden wie dit verzonnen of geschreven heeft in eerste instantie maar dat moet wel iemand geweest zijn die nagedacht heeft over de dingen in het leven. De dingen in het leven die er toe doen en de dingen in het leven waar je bij stil zou moeten staan. Dit zijn vaak de dingen waar wij met z’n allen nooit bij stilstaan volgens mij. De dingen die wij vaak als vanzelfsprekend beschouwen.
Hoe wij het leven invullen is voor een ieder natuurlijk afhankelijk van hoe hij/zij in het leven staat, wat hij/zij meegemaakt heeft, waar hij/zij in het leven naartoe gaat en wat er op zijn/haar pad komt.
Hebben wij daar invloed op? Een nee en een ja is wel op zijn plaats hier denk ik.
Jaren geleden had ik een andere kijk op het leven. Toen ik 18 was dacht ik dat ik de wereld aan kon. Ik had zo een ontzettende last van het superman syndroom. Niemand kon mij wat maken, de wereld lag aan mijn voeten en ik kon doen wat ik wilde…ik kon de wereldbol of vertrappen of ophouden of omhoog schoppen….dat maakte niks uit want ik was sterk, onvermoeibaar, flexibel, veerkrachtig, liefdevol, erotisch, pornografisch, speels en noem ze maar op. Naarmate de jaren vorderden werd ik wat rustiger niet omdat ik dat wilde maar omdat mijn leven, wel of niet bewust, een bepaalde kant op ging. Trouwen en kinderen krijgen en verantwoordelijkheden krijgen. Verantwoordelijkheden waar ik niet op gerekend had en waar niemand mij van te voren voor gewaarschuwd had dat het zou komen. De meeste mensen met kinderen weten misschien wel waar ik het over heb. De verantwoordelijkheden die erbij kwamen kijken overvielen mij. Ik vond het allemaal heel overweldigend echter ik besefte mij dat ik nu een voorbeeld zou moeten zijn voor de tere kinderzieltjes die ik ter wereld heb helpen brengen. Zo dat is nogal wat. Je krijgt er namelijk geen handleiding bij of een gebruiksaanwijzing of een “meest gestelde vragen” hoofdstuk. Iedereen die toen tegen mij zei: “wacht maar het ergste komt nog” die lachte ik stilletjes uit want dat zou mij niet gebeuren want ik zou het wel even fixen. Een restant van mijn prehistorische superman syndroom. Toch ontstonden er vragen voor mij maar geen antwoorden.

In de loop der jaren ontdekte ik vele antwoorden maar elk nieuw antwoord riep alweer een andere vraag op. Het leven ging hard. Ik dacht dat ik toen het bonkige ervan ervaren had. Het tegendeel was echter waar het bonkige moest nog komen.
Ik zit nu in een fase in mijn leven waar ik nu toch het bonkige van het leven ervaar. Dit bonkige is echt bonkig kan ik je wel vertellen. Ik wil helemaal niet zielig doen of wat dan ook maar soms kan het leven zo zwaar zijn. Dingen gebeuren in het leven waar je geen invloed op hebt en helemaal buiten je cirkel van invloed vallen. Je wilt er zo graag grip op krijgen en vooral grip op houden dat het frustraties en verdriet en boosheid opleveren. Herkennen jullie dat gevoel als je op het strand bent en een handvol zand in je handen pakt dat het door je vingers glipt en zo weer op de grond valt? Je probeert dan wanhopig zoveel mogelijk zand in je handen te houden. Je voelt dat ondanks je pogingen het zand toch door je vingers glipt. Je probeert het nog een keer en nog een keer en steeds met hetzelfde resultaat. Je tactieken veranderen maar steeds met zelfde resultaat. Hoe vaker het mislukt hoe frustrerender het wordt, hoe bozer en hoe meer teleurgesteld je in het leven wordt. Het doet niet wat jij wil er zijn andere krachten aan het werk. Krachten waar je wederom geen invloed op hebt maar wel graag zou willen hebben.
Mijn leven maakte en maakt een golfbeweging. Het gaat van hard naar bonkig en naar mooi. Het wisselt elkaar in snel tempo af.
Ik zit op dit moment in een bonkige periode maar ik blijf positief, althans dat wil ik graag blijven. Dat laatste is hard werken maar wel de moeite waard want weet je……dát maakt het leven ZO MOOI.
Wat is het leven voor jou? Wat haal jij eruit? Wat maakt het voor jou hard en bonkig en wat maakt het voor jou zo mooi?

Bedankt weer voor het leven en reageer naar hartenlust.

Jullie bonkige schrijvende, eeuwig studerende Antilliaan.